Insatiable SI

Why the Fuzz?
Oké, de trailer provoceert. De serie daarentegen niet, het zet wel tot discussie, op een luchtige afgemeten “over the edge” manier.

En dat is waar Netflix goed in is. Zij produceren ook series die het anders niet zouden halen, omdat ze net iets te zijn of schijnbaar niet politiek correct genoeg zijn. Soms met sterke resultaten, soms ook niet. Deze serie zit er wat tussenin.

Inhoud
Fatty Patty wordt gepest omwille van haar uiterlijk. Tot ze het aan de stok krijgt met een zwerver, het wordt haar allemaal teveel en ze belandt in het ziekenhuis. Nadat ze uit het ziekenhuis terugkomt is ze een stuk magerder geworden en ziet ze er uit zoals ieder tienermeisje eruit zou willen zien. Nu kan ze eindelijk wraak nemen op al haar bully’s. Ze is “Insatiable” of onverzadigbaar…

Daar gaat het misschien fout, maar de serie gaat verder. Het is duidelijk een satire op deze wereld van schijn, schoonheid en hypocrisie. Dit gaat niet over dik of dun zijn, dit gaat over mensen die krampachtig proberen erbij te horen en hiervoor wel heel erg ver willen gaan. Zij zetten zichzelf voor schut. En duidelijk blijkt dat wie dun is daarom niet gelukkiger is. Dus toch ergens nog politiek correct?

De personages
Alleen wordt het mooi en speels ingekleed. De personages zijn in het begin hilarische karikaturen, maar evolueren doorheen de serie. Ze worden menselijker, van het moment ze even eerlijk zijn tegenover zichzelf of een ander personage. Net dan gaat deze serie over de ware inhoud van de reeks, jezelf durven zijn zoals je bent en jezelf aanvaarden. De meest innemende personages zijn niet meteen Patty – die wel vol overtuiging gebracht wordt door (jeugdster) Debby Ryan – maar juist haar (in ontkenning zijnde) lesbische vriendin Nonny en de naar seks hunkerende winkelbediende Choi. Zij zijn misschien wel de meest normale personages in een gekke wereld waarin plots missverkiezingen het belangrijkste doel van elk van hen wordt in hun kleine wereldje. Patty wordt hierbij bijgestaan door haar wat vrouwelijke aandoende missverkiezingscoach “Bob”, prachtig gebracht door acteur Dallas Robertsn,  die in de serie getrouwd is met (ah ik geef toe, nog een jeugdvlam van me) “Who’s The Boss” Alyssa Milano. Hun leven wordt onder andere zuur gemaakt door de “ik doe zeker elke aflevering mijn shirt uit” good looking Bob en diens succesvolle dochter en vrouw.

Voor of tegen?
Het acteren van de cartooneske personages tot en met de meer menselijke nevenpersonages en het satirische script zorgen ervoor dat de afleveringen voorbijvliegen en je ze met een glimlach verder wil zien. Of, goed, ik toch.

Want je zal er voor of er tegen zijn, maar ik raad je wel aan, niet enkel op de trailer of de eerste twee afleveringen af te gaan, het wordt beter en sterker (voorlopig). Het vertelt iets over ons allemaal, het gaat geen thema uit de weg en ja de trailer lijkt te vertellen dat het allemaal goed komt als je er goed uitziet, misschien dat het daarom zo tot Fuzz leidt. Gelukkig tonen ze ook tegenvoorbeelden die sterk in hun schoenen staan en ook een voorbeeld kunnen zijn zonder dat ze  moeten zijn zoals voorgespiegeld wordt in een gecommercialiseerde en geïdealiseerde heterowereld. Verbieden deze serie? Neen, ik dacht het niet. Is het voor kinderen? Neen, dat ook niet, je moet op zijn minst de satire begrijpen en de onderliggende boodschap.

Kortom, ofwel kijk je en vel je dan een oordeel ofwel kijk je niet en kijk je iets dat beter aansluit bij wat jij wil zien of lees je gewoon een boek dat net iets verder en dieper gaat, zeven nachten zonder bijvoorbeeld 😉