Jason Bourne Marathon

Op de eerste dag van het nieuwe jaar startte ik met een marathon, niet echt fysiek, dat is er teveel aan na zo’n nacht. Neen eerst uitslapen, een stevige koffie daarna die Blu-ray box van Jason Bourne uitkijken, een filmmarathon dus. Dat af en toe inbouwen in mijn nieuwe jaar lijkt me een goed voornemen. Alle films met Mat Damon pikte ik eruit. Na de marathon was het duidelijk. De eerste twee zijn de beste, de derde is oké en de laatste “Jason Bourne” was er net één teveel.

Deel één, twee en drie.

In deel één, twee en drie is het verhaalmatig interessant want wie is hij en wat is er met hem gebeurd? Daar krijg je mondjesmaat antwoorden op en onderzoek je samen met hem hoe de vork in de steel zit. Dit van stad tot stad en personage tot personage. Hij die ondertussen vals beschuldigd wordt en de ware corrupter tracht op te sporen, dit door een ongelooflijke talenkennis en close combat vechtkunsten met een ijzeren doorzettingsvermogen. Zo zien we het graag en ik zie het dan ook liever als een trilogie waarin de verhalen elkaar logisch opvolgen. Een verhaal dat gebaseerd is op de roman van Robert Ludlum en dat eind jaren tachtig reeds verfilmd werd in een TV-reeks met Richard Chamberlain.

Deel vier en vijf.

Daarna komt The Bourne Legacy met Jeremy Renner die eenzelfde opzet heeft maar een  afgeleide versie of spin-off is, zoals Tokio Drift uit de The Fast and the Furious-franchise.

In deel vijf verschijnt Jason Bourne weer na jarenlang ondergedoken te leven. Door een hack die fout loopt komt hij plots weer in het vizier. Het volgt wel nog zijn verhaal vanaf deel drie, maar mist inhoud en ritme. Nu blijkt ook Jason Bournes vader een hand gehad te hebben in het complot. Een film die Mat Damon enkel wilde doen als Paul Greengras terug regisseur zou zijn, net zoals in de tweede en derde film. Ondanks het acteerwerk van kleppers als Tommy Lee Jones, de baas van het nieuwe programma, Vincent Cassel als geduchte tegenstander en Alicia Vikander als analiste en een nog steeds getormenteerde, oudere maar goed in het vel zittende Mat Damon. Het was duidelijk bedoeld om er nog een vervolg aan te breien. De spanningsopbouw werkte hier niet meer zoals in de vorige delen: een leugen, de schuld in zijn schoenen, hij die onderzoekt waarom – been there, done that. Misschien dat mijn interesse ook wel afnam omdat het toen al na middernacht was.

De stijl van Paul Greengrass werkt wel, losse uit de hand gefilmde shots wisselen elkaar af met wat rustiger momenten. Die rust is nodig en in het begin is het steeds wennen voor me aan die snelle close-up gefilmde overgangen.

De beste?
Wel persoonlijk vind ik deel één “The Bourne Identity” de beste, omdat je volledig met zijn personage meegaat en op zoek gaat naar wat er gebeurd is, hier wordt de formule voor het eerst gebruikt en werkt het beste. Samen met hem zijn skills ontdekken is net zo leuk, samen met hem en zijn sidekick Marie, gespeeld door actrice Franka Potente die we kennen uit het geniale Lola Rent. Zij is zijn enige en echte love interest in de hele reeks.

Wat de locaties betreft vind ik deel twee “Jason Bourne Supremacy” interessant omdat het zich vooral afspeelt in Berlijn en mijn favoriete hoofdstad er heel herkenbaar in voorkomt.  Deel twee komt ook dynamischer over en dat is omdat Paul Greengrass dan aan het roer staat.
Deel drie “The Bourne Ultimatum” volgt gelukkig direct op deel twee, swingt lekker en hierin krijgt actrice Julia Stiles een grotere rol. Dit deel geeft ons meer informatie over het Treadstone programma en we komen te weten waarom hij deel is gaan uitmaken van het programma.

Een spannende en ontspannende start van het nieuwe jaar.

Dat samen met de tijdloze begintune van Moby’s Extreme Ways en je wil net als Jason over gebouwen springen en keihard trainen om te ontdekken, wie je echt bent…