The Shooting (1966)

Laurel Canyon

Dit is de honderdste review die ik schrijf op findingoutfilms. Een bijzondere. Vooral omdat ik deze film zag in het huis van de maker zelf.

Met mijn filmvrienden was ik op trip door L.A. in de herfst van 2017. We logeerden er in een Airbnb te Laurel Canyon dat verhuurd werd door een regisseur, Monte Hellman.

Toen we bij hem logeerden was hij al 88 jaar en zat aan de zware medicatie, uitgestald als een legertje van pepmiddelen op de tafel in zijn keuken. Hij verhuurde de voorste ruimte van zijn huis, waar een bed stond en een zetel die je kon uittrekken. Het had een aparte ingang via het dakterras, de slaapplek van de hond Connor. Verder hadden we een eigen keukentje waar we die weken konden koken als we eens iets anders wilden dan fastfood. Met aan de muur een reuze tv, en natuurlijk een affiche van een van zijn bekendste films: ‘Two-Lane Blacktop‘.

Met Monte zelf hadden we enkel het noodzakelijke contact. Maar toen we met hem een filmpraatje maakten in zijn keuken, naast het washok, bleek al snel dat zijn filmpassie nog niet verdwenen was en overhandigde hij ons deze film. Met de nadruk er voorzichtig mee te zijn, alsof het de enige versie was die hij had. Het was een Blu-ray editie met ‘The Shooting’ en ‘Ride in the Whirlwind’ op. Hij zei dat hij er blij mee was, dat het gerestaureerde versies zijn “with matchin colours”, waarbij nu tenminste de landschappen in hetzelfde kleurenpalet baden.

Die avond zagen we ‘The Shooting‘ bij de maker thuis. Ik maakte er wat notities van in mijn reisdagboek en vulde die verder aan nadat ik het thuis opnieuw bekeek.

Monte Hellman

Monte Hellman werkte in zijn jonge jaren voor Roger Corman (een producent/regisseur van vele beruchte B-films) en werd pas echt bekend met de cultfilm ‘Two-Lane Blacktop’ (1971). Het soort film dat thuishoort in het rijtje van ‘Easy Rider’. Je zou het ook kunnen zien als een psychedelische voorloper van ‘The Fast and the Furious’.

‘The shooting’ ontstond er doordat hij en Jack Nicholson elkaar kenden vanuit de Roger Corman stal. Hij en Jack besloten om samen twee low budget westerns te produceren, waaronder deze. Jack speelt er in mee, maar duikt pas in het midden van de film op.

Monte is heel zijn filmcarrière zijn eigen alternatieve weg gegaan in Hollywood, waarbij het grote succes achterwege bleef. Toch wordt hij door collega’s als een echte meester filmmaker gezien, door zijn analytische visie op de genres die hij met beperkte middelen maakte. Zonder Monte was er trouwens nooit een ‘Reservoir Dogs‘ geweest, hij was de producer en geloofde in de jonge Tarantino. Op het filmfestival van Venetië werd hij nog geroemd door Quentin Tarantino en kreeg hij er een prijs voor zijn oeuvre. Monte was een eigenzinnige filmmaker, zoals het hoort. Hij overleed jammer genoeg in 2021.

Ander soort western

Filmcritici omschrijven de film als een existentiële western. Het draait alvast meer om de personages en om hun motieven, dan om de vuurgevechten. Het scenario is geschreven door Carole Eastman die ook ‘Five Easy Pieces’ schreef. Ook al is het een schijnbare macho western, het is er een waarvan de mannen duidelijk te lijden hebben onder hun ego.

Gouddelver en voormalig premiejager Willett komt aan bij een lokaal kamp van goudzoekers. Zijn broer is gevlucht uit het kamp en één van de delvers is er vermoord. Een angstige wat simpele getuige, Coley, doet een verward verhaal, maar heeft niet gezien wie hem doodde. Dan duikt er een onbekende vrouw op, Woman, die Willet zijn hulp nodig heeft om door de woestijn te trekken, ze betaalt hem rijkelijk. Hij neemt het aan, op voorwaarde dat Coley meegaat en ook betaald krijgt. Ze vertrekken. Onderweg gedraagt de vrouw zich vreemd. Haar motieven zijn anders dan ze voordoet. Billy, een schietgrage cowboy, achtervolgt hen vanop een afstand.

Desolaat en sober

Slechts enkele personages komen erin voor. Gefilmd met mooie cadrages in zinderende landschappen, waar je niets meer mee kan doen dan een western filmen. Alles in een rustig tempo verteld met minimalistische dialogen. Je merkt wel dat het met een klein budget gemaakt is, maar met veel aandacht. De spanning blijft, je vraagt je af wat er aan de hand is. Ook het conflict tussen de personages bouwt zich gestaag op. Geen wonder dat Tarantino hier inspiratie uithaalde voor ‘The Hatefull Eight’.

De rol van de vrouw wordt gespeeld door Millie Perkins, maar haar personage is zo kil en onsympathiek dat je je afvraagt waarom die mannen in godsnaam haar zouden volgen? Monte en de scenariste spelen met de westernconventies, sukkels van cowboys, onsympathieke vrouw die niet in nood is en een eindgevecht dat atypisch is.

In het midden van de film zien we Jack Nicholson pas opduiken, vanonder de bomen en het donker, met hier al de alom sinistere blik van hem die we kennen uit latere films. Will Hutchins, Coley, is grappig als tragikomisch personage en Warren Oates in de rol van Willett is erg goed. Hij duikt later ook nog opduikt in Monte’s ‘Two-Lane Blacktop’.

Merci

De broeierige in het uit zand gevormde decor en de gemene sfeer tussen Billy, de vrouw en Willett nemen je de hele tijd mee en maken deze film de moeite waard.

Dus dank je Monte voor je werk, je ontvangst als gastheer en dank je Mr. K en Dr. Roest, mijn filmvrienden, om deze films te ontdekken in wel heel bijzondere omstandigheden.

Volledig en gratis op YouTube te zien in een slechte versie of op Blu-ray in een netjes gerestaureerde versie via Amazon of The Criterion Collection.