The Witcher is een complexe Netflix-serie gebaseerd op een fantasyreeks van de Poolse schrijver Andrzej Sapkowski met als rode draad Geralt of Rivia die zijn lot verbonden ziet met Ciri, een jonge prinses met bijzondere gaven.
Nadat haar familie werd vermoord, wordt het zijn taak haar te beschermen. Dit samen met de tovenares Yennefer, de bard Jaskier en een heleboel magische wezens die hen de weg versperren. Geralt is namelijk een Witcher, een mutatie tussen een demon, een elf en een mens.
Vele intriges
In seizoen 1 zwerft Geralt vooral nog rond om monsters te doden of terug te sturen van waar ze kwamen. In het daarop volgende seizoen stapelen de intriges tussen de verschillende koninkrijken, rassen en het broederschap aan magiërs zich op, waardoor het na een jaar wachten op seizoen 3 behoorlijk moeilijk was om nog te volgen: wie is wie en wie had wie wat aangedaan?
Zelfs met een recap en wanneer ik de laatste aflevering van het vorige seizoen nog eens herbekeek, bleef het op de pauzeknop drukken en even nadenken, want hoe zat dat nu weer? Dus als je ook aan seizoen 4 begint binnenkort, is het herbekijken van een aantal cruciale scènes zeker geen overbodige luxe. Tenzij je eerst de boeken leest.
Wat ik sterk vond aan het eerste seizoen was dat je eerder korte avonturen had, met een lichte rode draad waarin Geralt zijn ware toedracht uiteindelijk niet meer kan negeren. Neemt niet weg, de hele fantasywereld rond The Witcher is zo divers en intrigerend dat je je even in een andere (wrede) wereld waant, ver weg van die van jezelf.
Familie
In seizoen 3 zijn er jammer genoeg geen echt op zichzelf staande avonturen meer, maar ligt de focus op het lot dat rond Ciri draait met The Witcher als vaderfiguur, de Bard als lijm tussen alles en iedereen en Yennefer als moederfiguur, een trio van beschermers. Het thema van de verloren familie en het hervinden van een nieuwe is duidelijk aanwezig.
In seizoen 2 moesten de Witchers Ciri opleiden in de krijgskunsten en ditmaal moet Yennefer haar opleiden in de magie en een corrupte magiër ontmaskeren in Aretuza, het rijk van de tovenaars. Dit terwijl een oorlog op komst is tussen alle rassen en iedereen achter Ciri aanzit.
“I need to go home.” Typeert de hele reeks.
Dieptepunt
Toch zitten er enkele hoogtepunten in de afleveringen van dit seizoen. Zo is in aflevering 5 – The Art of the Illusion – te zien we hoe zij een plan ontwikkelen om de schuld van de magiër te bewijzen. De regisseur splitst de dans op in een montage als in een detective puzzel. Mooi gedaan. Ook de innerlijke queeste van Ciri in de woestijn (alf.7 – Out of the Fire, Into the Frying Pan) is pittig om te zien en visueel mooi gemaakt. Ik miste wel de originele monstergevechten van de vorige seizoenen.
Het acteren blijft wel sterk, zeker met Henry Cavill (in de recente DC-films, Superman) als The Witcher, die het personage tot een iconisch niveau tilt. Nu hij uit de serie stapt (hij wordt vervangen in seizoen 4 door Liam Hemsworth), zullen heel wat fans hem missen en afhaken vrees ik.
Dit seizoen eindigt minder spectaculair dan het vorige, eerder met een dieptepunt, want iedereen is de weg kwijt, verloren en het lijkt alsof de slechten winnen. Een goed einde dus voor de opbouw naar een beter seizoen?
Finding out films 