Horizon: Chapter 1

Horizon An American Saga: Chapter 1

Eindelijk weer een epische western van de hand van Kevin Costner!
Hij maakte in het verleden aan de box office falende films die ondertussen wel een soort cultstatus bereikten, zoals Waterworld en The Postman, maar ook instant meesterwerken, zoals Dances with Wolves.  Op dat elan werkte hij verder, als een soort Magnus Opus dat dit voor hem moet worden. Over de geboorte van het Amerika zoals we het nu kennen, de aanloop daarnaar met al zijn immigranten, landvervoveraars, landonteigenden, onderlinge vetes en het verliezen, van hoe het Westen was.

Een western die heel hedendaags aanvoelt en eigenlijk ook het verhaal vertelt van wat nu nog bezig is. De mens die nieuwe oorden zoekt en die andere mens die ziet hoe zijn land verandert, waarbij er gezocht wordt naar redelijke oplossingen en extremen deze met de kop willen indrukken. Maar verandering is onvermijdelijk; je kunt het vertragen, maar niet tegenhouden.

Chapter 1

Costners liefde voor de landschappen en het genre spat van het scherm. Hij vertelt het in een traditioneel opbouwende westernstijl, gebruikmakend van een mooie cinematografie, een stevige muziekscore en waarheidsgetrouwe aankleding. Hij schuwt echter ook de rauwere kanten niet: er is geen goed of slecht, er zijn angstige mensen en hardleerse mensen en zij die proberen te overleven. Politiek blijft hij op de achtergrond, maar een knipoog naar het heden is zeker aanwezig; geschiedenis herhaalt zich, zij het in andere omstandigheden en minder fraaie landschappen.

Dit is trouwens het eerste deel van een quadrilogie die vertelt over de geschiedenis vlak voor, tijdens en na de burgeroorlog, in een tijdspanne van 15 jaar. De film zelf duurt 3 uur lang. Zonder dat het mij verveelde, het moeilijke was enkel al die personages te leren kennen en hun motieven: ‘waar gaat het naartoe?’, vroeg mijn buurvrouw in de bios. Vandaar dat het ook aanvoelt als een grote set-up en introductie van de personages, in een land dat in conflict lag met zichzelf. Een subtiele verwijzing naar het huidige Amerika?

Levensecht acteren

De acteurs nemen je helemaal mee naar die periode, met die kleuren, klanken en de bijhorende spanningen. Ze dompelen je in zo’n tinnen bad van het Verre Westen, zoals ook zij erin gesprongen zijn. Het helpt met personages als kapitein Trent, nog eens een echt goede rol voor Sam Worthington en acteurs die ook Native American spreken. Zoals Tatanka Means, een Native die zijn opstandige leider volgt.  De vrouwenrollen zijn opvallend sterk; ze bijten van zich af en overleven in een harde mannenwereld. Sienna Miller als de love interest van Kapitein Trent en Abbey Lee als Marigold, een jong hoertje, zijn indrukwekkend.

Kevin Costner speelt zelf een paardenhandelaar op de dool. Hij brengt het er relatief goed vanaf. De diepgang achter zijn personage is nog wat zoek en zit vermomd achter het stilzwijgend in de verte kijken. Ondanks dat ziet hij er nog zeer goed uit voor zijn leeftijd (69), een stijlvol geklede cowboy. Mocht hij zich kandidaat stellen tot president zou ik hem geloofwaardiger vinden dan de mutanten die zich nu kandidaat hebben gesteld.

Het enige waar ik me bij zulke films doorheen moet bijten, is de noodzaak om wreedheid te tonen om het drama op te voeren. Wanneer er de nodige dosis ironie in zit zijn zo’n scènes licht verteerbaar, denk maar aan de eerste John Wick of Nobody. Hier blijft het doodse ernst. Gelukkig geeft hij je daarna voldoende rustmomenten in idyllische shots waardoor je even kan bekomen.

Helemaal op het einde is er een trailer aangekleefd waardoor je een glimp krijgt van wat nog zal komen. Dat moet voor mij niet. Eindig liever met een mooi statisch beeld dat vragen oproept (open einde) of toon het na de generiek. Maar niet na drie uur trage cinema, plots een flitsende montage van wat volgt. Het haalde me helemaal uit de sfeer en de emoties van waar ik in was beland.

Respect

Als de vier delen klaar zijn zou dit een bingewaardige streamingreeks kunnen zijn. Maar ik ben blij dat ik ze eerst op grote scherm kan zien en horen. Alleen al het feit dat Costner op zijn leeftijd zo’n project begint en weer in de regiestoel kruipt, verdient respect.

In een interview* zei hij:

“I think I make mainstream kinds of movies, but I make them in my own way. I give you some edges that maybe people don’t want. I’m not rushing to my gunfight.”

Hij liep er al 36 jaar** mee rond en kreeg de filmstudio’s niet mee, dus steekt hij er nu een groot deel van zijn geld in. Dit is zijn filmerfenis, en hopelijk niet zijn Don Quichot. Dankzij het recente succes van de serie Yellowstone kreeg hij Warner mee in het project, enkel voor de twee eerste films. Indien ze genoeg opbrengen, investeren ze verder. Het tweede deel is klaar en zou verschijnen in augustus, maar doordat het bezoekersaantal nog erg laag ligt, wil Warner die uitstellen.

Kortom: zeker gaan kijken!

* podcastinterview in The New Yorker.
** artikel in deVolkskrant, dinsdag 27 juni 2024.
– Film gezien in de Vue te Alkmaar op 7/07/24