Bumblebee

Natte winteravonden

Wat doe je op natte donkere avonden tussen de wreetfeesten door? Zoeken naar iets licht. Even alleen kunnen wegduiken in een fantasie die hopelijk goed gemaakt is. De nieuwe Herbie misschien? Bumblebee is net uit. Ik ga naar onze lokale bioscoop, nu in handen van UGC. Als het voor goedkoop vermaak is, dan draaien ze hem hier wel.

Story prequel

De film begint als een prequel op de Transformer films. In redelijk gemaakte computeranimatie waan je je in het begin van de film even in een animatiefilm en zie je hoe de Autobots de strijd verliezen van de Decepticons. Gelukkig is dit snel voorbij en volgen we vanaf dan het verhaal van de gevluchte Bumblebee.

Bumblebee houdt nog één gevecht met zijn achtervolgers, waarbij hij zijn stem en geheugen verliest, en crasht op aarde. Hij verdwijnt en houdt zich jarenlang schuil op een metaalschroot. Dan beginnen de jaren tachtig en het verhaal van Charlie die niets liever wil dan een auto. Ze werkt aan een wrak dat ze maar niet tot leven krijgt (symbool voor het verlies van haar vader), haar moeder heeft ondertussen een nieuwe vriend en haar broertje is helemaal in de ban van karate. Tot ze op de schroothoop van haar oom Bumblebee vindt. Vanaf dan beginnen haar avonturen en de strijd van Bumblebee om de aarde te redden van de Decepticons.

Good old fashioned fun!

Dit verhaaltje is verpakt in volledige make over van de jaren tachtig. Prima muziekkeuze die je helemaal onderdompelt in deze periode, de songs worden zelfs een deel van het hoofdpersonage. Een goede setting van die tijd met heel wat herkenbare details, een beetje surfend op de populariteit van de eighties dankzij Stranger Things. Een klein nostalgisch bad.
Charlie, goed gespeeld door Heilee Steinfield, zit in haar eigen kleine crisis en vindt in Bumblebee een vriend (als een soort huisdier) die haar zal oppeppen en beschermen. Bumblebee komt nog het meest overtuigend over, deze geüpdatet Herbie is animétechnisch zeer goed gemaakt. Hier zie je dat er aandacht was voor details: de blutsen, het vuil, de blikken waarmee hij letterlijk en figuurlijk communiceert. Het is prima gedaan en duidelijk dat de regisseur Travis Knight een animatieverleden heeft. Hij zat onder andere in het animatiedepartement van De Boxtrolls en Caroline.

Even weg?

Heb ik me even kunnen amuseren? Ja. dat was ook de bedoeling. Licht vertier, geen te grote en overweldigende actiescènes zoals in de sequels van de Transformers er teveel van waren. Neen, meer aandacht voor een klassiek verhaaltje en voor personages. Leuke nevenpersonages met veel humor die je meenemen naar een jaren tachtig zoals jij ze nog wil herinneren. Een film om lekker nostalgisch alleen of met de hele familie te gaan zien.

Mens en machine omarmen elkaar en wij laten het hier graag toe.