Afterwards (2008)

To die or not to die

Er zijn al veel films gemaakt waarin de dood een rol speelt, letterlijk en ongeëvenaard in de Bergman klassieker “Det sjunde inseglet” aka “The Seventh Seal” of romantisch en Hollywoodiaans zoals in Meet Joe Black of in een thriller gestoken “The Sixt Sense”, alle zombiefilms buiten beschouwing gelaten. Ook in deze film speelt het thema dood een rol, over hoe we leren omgaan met de dood, ditmaal vanuit een eerder spiritueel of bovennatuurlijk standpunt.

Dit lijkt op het eerste gezicht een gezinsdrama. Een man, Nathan, van Franse afkomst en een Amerikaanse vrouw, Claire, leven gelukkig samen, het perfecte gezinnetje. Tot hun kindje sterft aan wiegendood. Het koppel valt uit elkaar, de vrouw gaat verder en de man verandert in een cynische advocaat die grote zaken afhandelt. Maar de dood blijft hem achtervolgen. Een mysterieuze dokter, Kay, verschijnt op zijn werk en wil hem iets laten zien. Hij kan hem overtuigen mee te gaan naar de metro, daar voorspelt de dokter de dood van een man. Deze komt uit. Nathan geraakt in de war; boos en gefrustreerd achtervolgt hij de dokter. Deze runt een palliatief ziekenhuis, hij helpt zijn patiënten bij de confrontatie met de dood.

Kay stelt zichzelf voor al een “messenger”, diegene die de dood ziet aankomen van anderen en hen helpt dit te aanvaarden. Hij vraagt Nathan om zelf ook waakzaam te blijven. De jonge advocaat panikeert en denkt dat hij binnenkort zal sterven.

Blijft intrigeren

Door de opbouw van het verhaal en de steeds groter wordende verwarring van het hoofdpersonage blijf je geboeid kijken. Visueel is de regie best te pruimen van deze Franse regisseur, Gilles Bourdos. De soms wat wollige scènes, die het spirituele poëtisch moeten invullen, vormen wel een goed contrast met de harde industriële wereld waarin de advocaat zich bevindt. Het is vooral het verhaal gebaseerd op de roman Et Après van Guillaume Musso en het sterke acteren dat je wakker houdt na een dag werken en in je zetel ploffen.

John Malkovich als dokter Kay moet weinig doen om je te overtuigen, hij blijft een heerlijke acteur die gelukkig ook kleinere producties aandurft. Nathan wordt gespeeld door Romain Duris, die steeds kwader rondloopt met een blik van beton tot er barsten in komen. Een acteur die we ook zagen in de Tony Gatlif’s roadmovie (een eerder spiritueel en muzikaal reisverhaal) Exils. In de rol van ex-vrouw van Nathan herkennen we Evangeline Lilly (Tauriel uit The Hobbit), zij blijft wat aan de oppervlakte als personage maar staat er wel als actrice: charmant en vastberaden. Alleen de affiche van de film, waar een pistool op staat, begrijp ik niet en is misleidend, dit is geen thriller, het is een spiritueel geïnspireerd drama.

Het hele verhaal laat je uiteindelijk niet los en door de licht voorspelbare en pakkende wending op het einde raakt het je. Weer een DVD die ik vond in de prullenbak van fastfoodwinkels en die het waard was om te redden.