Ik herinner me deze film nog als een vreemd gevalletje. Iets dat spannend was en tegelijk niet bevredigend, misschien omdat ik Sylvester Stallone in een atypische rol zag en daar moeite mee had. Toch bleef de film hangen en dus wilde ik hem na bijna twintig jaar nog eens terugzien.
Ik was al aangenaam verrast bij de intro; wat een cast heeft de regisseur hier bij elkaar gekregen, Harvey Keitel, Robert De Niro, Ray Liotta en Stallone zelf natuurlijk. De Niro’s stem zet het verhaal meteen in als verteller en legt uit hoe sommige agenten die in de stad werken verhuizen naar de rand van de stad, waar het rustiger en goedkoper wonen is, maar schijn bedriegt… De sfeer is gezet.
Uitgebluste sheriff
Sly speelt Freddy, een slechthorend aan lager wal geraakte sheriff met bierbuikje die enkel achter snelheidsovertreders zit. Hij was graag agent in de grote stad geworden, maar door een ongeval in het verleden is dat nooit gelukt. Hij lonkt naar de overkant van de rivier, waar het echte werk gebeurt. Als sheriff in een district met veel “echte agenten”, wordt hij bekeken als een nietsnut die van pas komt om een oogje dicht te houden. Tot een van de topagenten een zware inschattingsfout maakt. Wanneer aan drugs zittende wegpiraten langs zijn auto scheuren en hem doen schrikken met een stuurbeveiliging waarmee ze doen alsof ze naar hem schieten, springt de autoband van de agent in burger met een luide knal. Hij neemt zijn pistool en schiet zes keer, hij crasht op hun wagen, de jongens zijn dood, hij overleeft het. Nu moet nonkel Ray (Harvey Keitel), een detective uit de stad die alle mogelijke omwegen in het systeem kent, hem uit de penarie helpen. De agenten ter plaatse helpen hem. De jonge topagent (Michael Rapaport) zelf heeft zijn twijfels en wil dit niet, maar ze maskeren het schietincident om zijn carrière te redden en doen alsof hij daarna van de brug is gesprongen en zelfmoord pleegde. Ze verbergen hem in eerste instantie in het stadje onder het toeziend oog van Sheriff Freddy. Een mooie opzet voor een sterk verhaal.
Trager dan zijn schaduw
Freddy heeft door dat er meer aan de hand is in zijn dorp en reageert in eerste instantie gelaten, hij observeert en laat het voor wat het is. Je vraagt je al snel af, hoe lang blijft hij het gedrag van de agenten tolereren?
Moe (Robert De Niro), de inspecteur die het gebeuren op de brug onderzoekt, zegt op een gegeven moment tegen Freddy:
“I don’t know how you do it, Sheriff, keeping all these Hessian’s in line, all blue, everybody packing, all together, one door down from the next, the wives borrowing the sugar, it’s like you’re the Sheriff of Cop land.”
Waarna hij tegen hem begint over zijn verantwoordelijkheid als agent. Dit is in het midden van de film, na een lange opbouw. Waarbij je blij bent, dat eindelijk iemand dit tegen hem zegt.
Tot ook Freddy zijn geweten begint door te wegen en hij letterlijk tegen de corrupte Ray zegt: “I don’t like what I see anymore…”. Eindelijk.
Zinderende finale
In dit verhaal heb ik Stallone nog nooit zo ingehouden zien acteren. Alleen duurt het even voor zijn personage echt actie onderneemt. En ik denk dat het dat was waarom ik het toen maar een vreemde film vond. Als je je hoofdrolspeler pas helemaal op het einde laat evolueren in je verhaal, dan heb je als kijker wel erg lang moeten wachten. Maar het acteren en de beeldregie houden je gelukkig wel scherp. Daarin is Figgs, Ray Liota, zeker het vermelden waard, de minst corrupte agent van het stel een vriend van Freddy, die aan de drugs verslaafd is. Ray Liotta speelt dit intens, alsof hij die wereld door en door kent. Verder herken ik er verhaalstructuren in zoals in de westernklassieker High Noon en de sci-fi spin off daarvan Outland; de in het nauw gedreven held die ondanks alles uit zijn schulp moet kruipen. James Mangold als regisseur en scenarist toont opnieuw wat voor een vakman hij is. Recent regisseerde hij nog A Complete Unknown, over de vroege jaren van Bob Dylan.
Het is een langzaam opwellende vertelling die goed gefilmd en geacteerd is, waardoor je geïntrigeerd blijft, en natuurlijk hoop je dat de sheriff uit zijn shulp kruipt. En nee, hij is geen Dirty Harry, maar wel net zoals Harry een antiheld in het kwadraat, die zorgt voor een zinderende finale.
Figgs: “Being right is not a bulletproof vest, Freddy!”
Finding out films 