Monsters

Monsters, een alienfilm uit 2010 dat zich in het nu afspeelt en heel actueel aanvoelt.

Een voor mij tot nu onbekende film. Een film die me verraste omdat ik ervan uitging dat het de zoveelste monsterfilm zou zijn. Maar het was veel ingetogener. Niet overdreven en goed gekozen met een verhaal over twee wat doelloze figuren op weg naar… Net zoals de aliens.

Hij, acteur Scoot Mc Nary, speelt een fotograaf die de dochter van zijn baas, actrice Whitney Able, vanuit het bedreigde Mexico moet escorteren naar Amerika. Door omstandigheden moet hij haar dwars door de geïnfecteerde zone brengen. Een zone waar jaren geleden een sonde neerstortte met samples (monsters) met bewijs van buitenaards leven. Leven dat zich nu ook op aarde voortplant en groter wordt dan men zelf had kunnen voorstellen.

Zoals reeds aangegeven, een niet doordeweekse monsterfilm. Ook al zie je ze af en toe passeren, veel blijft suggestief en vooral de spanning tussen de twee personages met hun eigen verleden en toekomst maakt de film boeiend om naar te kijken. Een trillen tussen hen, zinderen zonder expliciet te zijn. Mooi hoe zij dichter tot elkaar komen dan ze zelf van plan waren. Knap gespeeld door beide acteurs die blijkbaar in het echt op de set verliefd werden en ondertussen getrouwd zijn.

De beelden zijn met ‘prosumer’ materiaal gedraaid (een Sony PMW-EX3 schoudercamera) en de regisseur zelf was tegelijk cameraman.

Er werd gefilmd met een crew van zeven personen op plaatsen in Mexico, waar niet steeds om toestemming werd gevraagd, en met ‘locals’ en dat merk je ook. Alles ziet er authentiek uit en de personages lijken alsof ze van straat zijn geplukt waarbij de regisseur, Gareth Edwards, (zijn debuutfilm) ze dankzij prima regieaanwijzingen hun eigen ding heeft laten doen.

De regisseur was dus op pad met een, voor een filmproductie tellende, echt klein team waarvan twee acteurs die hij enkel een rode draad per scène meegaf. Dat en één garderobe blijkbaar, daar ze de hele tijd hetzelfde dragen en hun kleding duidelijk vuil en gedragen is, alles passend in het sfeertje dat hij creëert. Door de ruimte die hij de acteurs gaf verhoogde dit duidelijk de geloofwaardigheid van het reddeloze en schijnbaar doelloze van de karakters. Acteurs die vooral met aantrekken, afstoten, stiltes, kleine opmerkingen en aanraking werkten en zo heel echt overkomen. Een lowbudget guerilla film dus waarbij de regisseur de special effects zelf maakte via zijn computer thuis, special effects die dan ook zorgvuldig zijn gekozen. Met “aliens” die dreigen omdat ze bedreigd worden en het decor vormen van een verhaal tussen twee mensen die getuige zijn van wat er rond hen aan het gebeuren is. Aliens die hier voor mij ook een allegorie vormen voor wat er nu aan het gebeuren is met vluchtelingen en immigranten.

De manier waarop de film is gemaakt geeft hoop aan al die Indy filmmakers.

Deze film laat zien dat je met steeds minder zwaar budget en middelen evenzeer een kwalitatief hoogstaande film kan maken, dat het meer en meer een kwestie is van de juiste mensen op de juiste plek en genoeg energie en inspiratie voor de kapitein zodat hij zijn schip de zee kan insturen zonder zelf te verongelukken. Het is al verschillende keren bewezen dat het kan, denk maar aan films zoals ‘The Blair Witch Project’. Los van dat ziet deze film er prima uit, het had evengoed een high budget film kunnen zijn.

Ben je voor wrede actiescènes en gruwelijke monsters zou je wel eens op droog zaad kunnen blijven zitten in deze film, wil je je open stellen voor net iets anders, laat je dan verrassen door een subtiel gemaakte monsterfilm.