Christine

Magisch Realistisch
Deze klassieker in het genre uit 1983 is een bovennatuurlijke thriller of beter nog een magisch realistische film en heeft nog niets van zijn charme verloren. Een Cultfilm over een man en zijn obsessie voor… een auto. Als een uitvergroting van het Amerikaanse materialisme en het haantjesgedrag van de jeugd uit de jaren tachtig. Een verhaal naar de hand van de meesterverteller in het griezelgenre; Stephen King.

John Carpenter verfilmd het keurig met in het vet gezette personages en enkele bij de keel grijpende acties. Nette camerastandpunten, fraaie decors en glossy wagens geven het geheel een instant classic look. Muzikaal doet Carpenter er met zijn typische hypnotiserende (net niet enerverende) synthesizer klanken nog dat extra stukje bovenop.

De film zelf gaat over een nerdy kerel die een oud wrak van een wagen vindt en opknapt. De wagen heeft een donkere ziel en lijkt hem helemaal in de ban te krijgen. Hij verandert stilaan in een macho enge figuur die vol woede zit en zich tegen alles en iedereen keert. Een soort radicalisering avant la lettre maar dan via een obsessie voor een duivelse wagen die hem haast magische krachten lijkt te geven, zo denk hij, zolang hij maar hard genoeg gelooft in haar; Christine.

Met alle dood en verdelging van dien. Enkel zijn high school liefde en zijn beste vriend trachtten er nog een stokje voor te steken. De high school liefde wordt gespeeld door Kelly Preston, het vermelden waard omdat we haar ook nog kennen vanuit een bijrol in het lekker maffe Amazon Women on the Moon.

Christine is een degelijk opgebouwde film en in zijn genre een cultklassieker. Conclusie, zeker iets voor op een luie zaterdagavond.

Als je twijfelt tussen een oud autowrak met een heel eigen wil of een stalen ros waar je trapsgewijs kilometers in de benen mee wil veroveren, lijkt me de fiets nog de beste keuze.