Sleeping Giant

Voor het eerst eens tickets gewonnen voor een film, via StuBru. Ik hoorde de samenvatting van de film op de radio en het leek me wel wat, sms’te en kort daarna kreeg ik bericht dat ik naar de avant première mocht gaan.

Het was lang geleden dat ik samen met mijn vrouw naar de bioscoop was geweest, dus we maakten er een echt avondje uit van. Eten in een Marokkaans restaurantje in Borgerhout en daarna naar Cinéma Zuid op de Waalse kaai.

Het is een comming of age film. Over opgroeiende en rebellerende tieners die bepaalde  illusies verliezen en nieuwe dromen ontdekken. Soms kunnen die verrassend mooi zijn. Deze? Goed gefilmd, maar zeker niet verrassend.

Het gaat over een wat verlegen en introverte jongen Adam, ingetogen gespeeld door Jackson Martin die enkele jongens, in de buurt van een meer en reusachtige clif, leert kennen. De twee anderen jongens (neefjes van elkaar) hebben duidelijk een andere achtergrond, de éne is wat milder, Riley, en wordt een goede vriend, de andere, Nate, is hard en rechttoe rechtaan. Adam is er met vakantie met zijn ouders, de anderen zijn er bij hun grootmoeder op vakantie. En zoals alles, is niets wat het lijkt, behalve dan in de wereld van Nate. Overtuigend gebracht door Nick Serino en misschien wel het interessantste personage in deze film. Adem zal keuzes moeten maken en dus moeten meegaan in de hypocrisie van de volwassenen rond hem of in de rauwheid van de vrienden die hij leert kennen.

Visueel maakt vooral de prachtige Canadese natuur indruk en neemt het je al snel mee in een wereld die rauw en tegelijk moois. Het is tevens ook het debuut van Andrew Cividino, op zich een goed debuut: jongeren coachen tot kleine intieme scènes, afwisselingen van close ups met establishings (shots van vergezichten), zacht, hard, luid, stil. Contrasten waar ook ik van hou. Alleen het verhaal daar mankeerde wat aan. Dat bleef kabbelen.

Pas op het einde begonnen de conflicten echt door te wegen en werd het interessant als verhaal, maar dan was het plots gedaan en bleef het bij een slice of life, zonder meer. Tegen dan was mijn vrouw naast me al in slaap gedommeld en bleef ik, ondanks de Tajine, met een hongergevoel achter. Zodanig dat ik nu wel even genoeg had van deze soort films en wel eens weer iets steviger wil.

De ‘Sleeping Giant’ verwijst hier naar een klif, de opgroeiende tieners en de film zelf, die slapend was en groots had kunnen zijn.