Warrior Nun

Verrassend

Ik dacht, geen weer om echt te schrijven of een blokje te fietsen, laat ik eens kijken wat dit nieuwe Netflix vehikel is. Dit wordt lachen met zo’n titel. Maar verdorie, ik was verrast!

Het begint anders dan de meeste series, namelijk met de dood van het hoofdpersonage, zonder flashback. Zij, Ava, vertelt. Ze zat in een rolstoel, groeide op in een weeshuis en werd verzorgd door een sadistische verpleegstersnon met een verzorgingscomplex.

Ava ligt in een soort crematorium, totdat een wegvluchtende “zuster” haar een bijzonder aureool in het lijf plant om het ding te beschermen tegen het kwaad. Plots komt Ava tot leven en kan ze zelfs haar benen bewegen, en kan ze meer dan dat. Ze wil nu leven, proeven van de dingen die ze daarvoor nooit kon en heeft een bloedhekel aan de kerk en vooral nonnen. Wat blijkt: zij is nu de aureooldraagster, de Warrior Nun, en de nieuwe leidster van een speciale nonnenorde: “the Order of the Cruciform Sword”.
Ze vlucht ervan weg. Het vriendje dat ze ontmoet, de nieuwe mensen die ze leert kennen, het avontuurlijke uitgangsleven, het is mooi, maar al snel merkt ze dat ze haar nieuwe bestemming niet zomaar kan ontvluchten. Ze zal een keuze moet maken. Gaat zij het opnemen tegen het kwaad of wordt ze misleid door het kwaad?

Ninja nonnen

Bad ass kickende ninja vriendinnen krijgt zij erbij en een beschermende priester die meer is dan hij lijkt, goed gebracht trouwens door Tristan Ulloa die we kennen uit de betoverend mooie film “Lucia y el sexo“. Deze nog jonge actrices mogen er niet alleen zijn, ze zien er stoer uit en vooral de rebellerende Ava, Alba Baptista, en Shotgun Mary, Toya Turner, lijken echt plezier te hebben in hun rol.

De dialogen zijn soms wat goedkoop en blijven niet zozeer plakken, maar de grappen tussen de zusters, zeker na een gevecht werken wel. Er is duidelijk een klik tussen Ava en haar sidekick Sister Beatrice, Kristina Tonteri-Young, waarvan je denkt dat het meer zal worden. Net zoals in de naamkeuze zijn er overal wel ergens religieuze referenties en is de naam van elke aflevering een naam van een vers uit de bijbel, dat binnen het thema van die episode ligt.

Jeugdig vermaak

Het oogt allemaal erg modern en snel en is op maat van de jeugd gemaakt. En ik geniet zeker mee. Het is soms verrassend fotografisch gefilmd, de beelden blijven hier en daar echt even hangen, ook al omdat het zich afspeelt op prachtige locaties in het zuiden van Spanje. Wat thematiek betreft gaat het niet zozeer over de kerk, maar wel over vriendschap, vertrouwen en natuurlijk: wat is geloof en waarin kan je nog geloven? Dit wel op een fastfood manier vanuit een zeer fantasierijke invalshoek. Het is niet voor niets geïnspireerd op een Canadese comic in mangastijl van Ben Dunn, met een heel eigen interpretatie van de geestelijke wereld. Tot slot laat het verrassende einde je echt wel uitkijken naar het vervolg.

Dit gaat er allemaal makkelijk in en is aangenaam tijdverdrijf wanneer je in een verduisterde kamer tijdens aanslepende temperaturen boven de dertig graden tracht af te koelen.