Cobra Kai

Nostalgie back to life

Onverwachts klikte ik op deze serie. Is dat niet? Jawel. Dat zijn die gasten van “The Karate Kid”!
En dat werkt, het trekt je aandacht en maakt je nieuwsgierig. Het is zo leuk, voor mij althans, dat ik er toch kort iets over wil schrijven. Als kind inspireerde “The Karate Kid” me al om karate te gaan volgen. En die nostalgie slaat nu keihard terug na het zien van deze serie met een serieuze update.

Seizoen 1, the saga continues

Ik zag net seizoen 1 uit. De invalshoek van: “wat als deze personages veertigers zijn en elkaar zoveel jaren later terug ontmoeten?” werkt wonderwel in een serieformaat. Je ziet er een Daniel LaRusso, Ralph Macchio, en een Johnny Lawrence, William Zabka, als mannen op middelbare leeftijd die elk hun eigen crisis te verwerken krijgen. Daniel is een succesvolle autoverkoper geworden met mooie vrouw, leuke dochter en etterige zoon. Johnny -de man die door Daniel werd verslagen- een alcohol zuipende en aan lager wal geraakte man.

Je krijgt met hem te doen. Hij heeft slechte voorbeelden gehad, een scheiding achter de rug en een zoon die niets met hem te maken wil hebben. Tot hij een tiener, Miguel, die gepest wordt door een aantal bullies, helpt en het voor de jongen opneemt in zijn eigen stijl. Voor hij het goed en wel beseft gaat hij hem trainen en start hij het oude gevreesde Cobra Kai terug op. Zo zal hij zich ontfermen over een stelletje nerds met weinig assertiviteit en hen trainen in de keiharde Cobra Kai mentaliteit. Dit wordt nog eens aangewakkerd omdat hij zijn rivaal Daniel ontmoet en merkt dat hij hij hem van slag kan brengen door dit door te zetten. Maar zal hij terug dezelfde fout maken zoals zijn oude leermeester?

Ook Daniël zit duidelijk nog met wat issues en wil dat verleden en die rivaliteit niet loslaten. Hij ontfermt zich dan weer over een andere jongen die bij hem komt werken en wil hem de leer van zijn meester “Sensei Miyagi” bijbrengen. Wat hij (nog) niet weet, is dat de jongen die hij begint te trainen, de zoon is van Johnny.
The sage continues…

Omgekeerde rollen

De rollen zijn nu omgekeerd en dat is het mooie eraan. We zien het verhaal en de geschiedenis van “The Karate Kid” nu vanuit Johnny zijn standpunt. De manier waarop brengt begrip op voor hem. We zien hoe de bully eigenlijk zelf slachtoffer was, maar er nadien verkeerde keuzes in maakte. Grappig is ook hoe de twee totaal verschillende manieren van karate-aanpak wel ergens blijkt te werken: voor de jongeren zonder assertiviteit lijkt Cobra Kai een goede manier om te “harden” en voor de jongen die een ongedisciplineerd leven leidde, lijkt de meer met wijsheid en beheersing gebrachte stijl van Daniel effectiever. Uiteindelijk gaat ook hier het seizoen richting een karatefinale, met een verrassende wending op het einde.

Kobra Kai!

Daniel is in het begin de eikel en Johnny de man die het toch steeds weer verkeerd lijkt aan te pakken en daardoor het meest menselijk overkomt. Knap hoe de scenaristen en beide hoofdrol-spelers dit opnieuw inkleden en aanpakken, met een knipoog waarin ze zichzelf niet te serieus nemen. Ralph en William waren in mijn hoofd al vergeten, wanneer was hun laatste film? Nu zijn ze terug springlevend en worden bijgestaan door enkele nieuwkomers die zich in de volgende seizoenen nog meer mogen bewijzen. Visueel heeft het wat retro elementen en kijken de makers af en toe terug naar de oorspronkelijke prent. Inhoudelijk creëren ze een eigen soort macho mannenwereldje waarin mannen nooit echt volwassen worden, pure fictie dus?

Netflix lanceerde zeer snel achter elkaar seizoen 1 en 2, en 3 zou in het voorjaar van 2021 verschijnen. Ik ben wel benieuwd hoe het verder loopt. En wat doen ze in een karateserie met de regel waarin anderhalve meter afstand moet gehouden worden? Tegelijk vrees ik dat de vader-zoon band die er erg aan toe is alleen maar meer uitgemolken gaat worden en daar kan ik me dan weer aan storen. Maar goed, om aan alle coronastress op het werk te ontlopen is dit alvast een luchtige afleiding. Dit is hapklare entertainment, Cobra Kai!