Ik zag hem in het Wilhelmina Palast van vriend Dr.Roest. Een fanatieke verzamelaar van oude projectoren en films op peliculle. Van zijn garage heeft hij een cinemazaal gemaakt. Friday the 13th is een van zijn favoriete horrorfilms.
Tijd om in deze Halloweenperiode er eens een korte review over te schrijven.
Slecht, goed of fantastisch?
Wel dat is iets dat je zelf moet invullen in dit geval. Ik ben geen echte horrorfan, tenzij verhaal en beeld zo sterk zijn dat het meer is dan wat bloed en schrikeffecten. Denk maar aan films zoals “The Blair Witch Project” (de originele) sterk in concept, opbouw en sober in uitvoering of een film – dat dan met veel meer budget werd gemaakt – maar gewoon huiveringwekkend goed is, visueel en wat acteren betreft: The Shining. Dus ja, het oog en de hersenen willen ook wat.
Niet dat deze klassieker dit allemaal heeft. Toch vind ik Friday the 13th goed. Het is een trendsetter geweest, het begin van de summer camp slasher films. Het gegeven werkte en werkt (indien goed gemaakt) nog steeds. Een rechtlijnig verhaal met als opzet: enkele oudere tieners komen samen op een camping, Camp Crystal Lake. Zij moeten er voorbereidende werken uitvoeren voor als de echte zomerkampen beginnen. Ze logeren er en helpen de lokale uitbater. Die heeft het overgenomen van de vorige uitbaters. Maar daar hangt een zweem van mysterie rond, in de jaren vijftig verdronk er een kind en werden enkele kampleiders vermoord. Sindsdien is het no place to be voor de locals. Daar heeft duidelijk de nieuwe uitbater geen last van, laat staan de jongeren die er komen werken. Allen fris, jeugdig en knap. Dan begint het ’s nachts: één voor één worden ze afgeslacht.
Natuurlijk haalde de maker inspiratie uit vorige horrorfilms zoals Hitchcocks Psycho (de douchescène) en vooral de Italiaanse horror uit de jaren ’60. Met het minder bekende a bay of blood (1971) van Mario Bava, waar ook aan een meer een aantal personages op bijna exact dezelfde wijze worden afgeslacht, als grote voorbeeld. Een film trouwens met in de hoofdrol Claudine Auger, Bond-girl uit Thunderball!
Messcherpe aanpak
De manier waarop dit gemaakt en verteld werd door regisseur Sean S. Cunningham werkte wel. Goede keuzes van personages waarbij je al een jonge Kevin Bacon aan het werk ziet, met de dorpsgek Crazy Ralph die hen regelmatig waarschuwt en een (toen nog) onverwachte killer. Gefilmd op een idyllische locatie aan een meer met warme hutjes, kleine details en een spannende opbouw, zoals vlakbij een oud Indiaans kerkhof gelegen, een motor die sputtert, een oude generator die afslaat en op een verlaten plaats moet opgezet worden, en natuurlijk het voyeuristische van iemand die op de loer ligt en zijn kansen afwacht. Wat ook al aanwezig was in de twee jaar eerder gemaakte Halloween film. De spanningsopbouw wordt uiteindelijk sterk begeleid door de soundtrack van Manfredini.
Kortweg in deze klassieker werd goed gekeken naar voorgaande bekende en minder bekende thrillers en horrors en werd alles weggevijld tot de essentie, sober en uitgepuurd neemt de maker je mee naar een camping vol mooie mensen waar alles, maar dan ook alles misloopt tot men denkt de dader te pakken te hebben, of niet? Net genoeg mysterie om talloze vervolgen te kunnen maken. Ondertussen zijn er 12 gemaakt, net evenveel als de slachtoffers die vallen in de eerste film, komt er nog een dertiende?
Sean S. Cunningham maakte zelf geen vervolg meer als regisseur maar werd vooral producent, waar hij wel nog enkele vervolgen zoals de scifi versie van de film Jason X, de cross-over Freddy vs Jason en de reboot (welk een soort direct vervolg is op de originele) uit 2009 mee produceerde.
Genoeg alvast voor talloze avonden griezelen.
Finding out films 