Spymaker, The Secret Life of Ian Fleming (1990)

Het smaakt als een hamburger uit een fastfood keten, gaat makkelijk binnen, ligt wat op je maag en daarna denk je, waarom liet ik me weer verleiden door zoiets? Maar goed, dat gebeurt tegenwoordig wel meer met al die in eigen saus en makkelijk gemaakte films van de streamingdiensten, want ook daar zit daar vaak lauwgebakken spul tussen.

Ik denk dat deze film (die opgelijst staat als TV Movie op IMDB) vooral gemaakt werd voor de fans van Bondfilms. Niet zozeer omdat het even spannend en groots is, wel omdat het vol zit met referenties uit de James Bond verhalen: de mogelijke Q, Blofeld, de femme fatale en zijn vrouw voor het leven.

Ik zag hem in een goede 35 mm staat in het GDI, waar ik nogmaals als writer in residence mijn ding mocht doen en er oude filmkopieën mag bekijken wanneer ik ’s avonds neercrash. In de voormiddag werk ik er namelijk aan mogelijke verhalen, reviews en corrigeer ik poëzie. In de namiddag ga ik fietsen en verken de mooie omgeving van Noord-Holland. Fietsen naar Alkmaar, wandelen in Bergen aan Zee, Schagen en Broek op Langedijk (waarnaar wordt gerefereerd in de film: Spiderman, Far from Home). Nu genoeg over mijn escapisme hier, ik rek het review wat want erg veel valt er jammer genoeg niet over te schrijven.

Kort

Een overgeromantiseerde versie van de jonge jaren van Ian Fleming, waar hij als vrouwenlokaas na het zoveelste schandaal (vooral om diens aristocratische en zeer afstandelijke moeder te choqueren) beseft dat het ernst wordt. Hij gaat werken voor Reuter en krijgt een kans bij de inlichtingendienst nadat hij het verhaal van enkele veroordeelde Engelse ingenieurs in Rusland naar buiten weet te brengen. Zijn moeder echter wil dat hij, zoals de rest van zijn familie, in het bankwezen gaat werken. Dat vertelt ze hem in een mooie Downton Abbey setting.

Tot de oorlog uitbreekt en de secret service zijn fantasie nodig heeft om plannen te bedenken tegen de Duitse invasie. Daar weet hij zich opvallend nuttig te maken.

Klungelig

Dat de film bedoeld is om de fan te vermaken zie je aan de vele referenties naar de films. Maar filmisch en narratief slaat het de bal mis, het lijkt op een snel in elkaar gestoken Bond film met een pak minder budget. Vele vrouwen, een autoachtervolging, scènes in casino’s, een bestorming van een kasteel en de aanslag op zijn geliefde passeren wat goedkoop de revue. Het komt ook wat klungelig over, zoals het beklimmen van de rots en iemand die valt omdat boven hem een bewaker koffie morst. De dialogen tussen het hoofdpersonage en passanten lijken zo uit de hand geschudde clichés en de muziek overdondert ondertussen al de rest, alsof die je nu moet aangeven: kijk het is spannend.

Dat klunzige komt wel (onbedoeld) grappig over, ook is de toon van de film licht en lijken de makers het zelf niet te serieus te nemen, waardoor ik er af en toe mee kon lachen. Tot het dramatische einde, een einde dat moest aangeven hoe Ian Fleming uiteindelijk op eigen benen komt te staan en schrijver werd.

In 2014 verscheen trouwens een mini serie, Fleming, waarin ook het verhaal van Fleming wordt verteld voor hij echt schrijver werd. Hier in een meer genuanceerde en minder heroïsche versie. Opnieuw echter is de filmfranchise interessanter.

Connery

De hoofdrol van de film is voor Jason Connery, jawel de zoon van Sean Connery. Wat natuurlijk een extra bonus is voor de liefhebber. Hij lijkt niet echt op zijn vader met zijn blonde lokken, maar wat maniërisme betreft zie ik enige gelijkenissen. Wellicht bewust. Of het hem helpt om de rol van zijn leven te spelen betwijfel ik. Hij houdt zich staande tussen al het andere slechte acteren, samen met zijn love interest Kristin Scott Thomas, die met haar personage en verhaal de film naar een wat hoger niveau weet te tillen.

Kristin Scott Thomas als Leda

Jason Connery kende ik nog als Robin of Sherwood, een BBC reeks midden jaren tachtig. Een serie waarbij ik het jammer vond dat de acteur die het eerst speelde Michael Pread door hem werd vervangen na twee seizoenen.

Maar goed, al bij al een film om eens te zien op een lege avond en Jason en Kristin Scott blijven overeind in dit fastfood verhaal, waarbij je misschien toch beter een boek van Ian Fleming had gelezen.


Advertentie
%d bloggers liken dit:
search previous next tag category expand menu location phone mail time cart zoom edit close