Bodyguard

Ik ben altijd al fan geweest van bodyguard films. Iemand die het uiterste doet om zijn leven voor dat van een ander te plaatsen. Soms met de nodige romantische gevolgen. Zo was The Bodyguard met Kevin Costner en Whitney Houston vroeger één van mijn favoriete, maar nadat ik hem op blu-ray kocht en twintig jaar later herbekeek voelde deze echter zeer dunnetjes aan. Wellicht waren het vooral de song, de stem van Whitney, de liefdesverhouding en het samoerai zwaard die me toen als puber fascineerden. 

Deze bodyguard, gemaakt als Netflix Original, is andere koek. De ideale serie om tussen de hoestbuien door, zwemelend op de zetel, te binchen en weg te dromen over heldendaden en sensuele ontmoetingen.

Hedendaags verhaal

De reeks werd in opzet gemaakt om maar één seizoen te hebben, als één lange en heftige mini-serie van 6 episoden. En dat mag, het is sterk opgebouwd, één lijnrecht verhaal over een minister van binnenlandse zaken die beschermd wordt door haar bodyguard David Budd.

Budd is een oorlogsveteraan die zijn leven terug op de rails probeert te krijgen. Hij lijdt aan PTSS waardoor zijn huwelijk stuk is en werkt nu voor een veiligheids-dienst die moet instaan voor de bescherming van bekende personen. Nadat hij een zelfmoordterroriste weet te overtuigen op een trein om de bom niet te doen ontploffen krijgt hij de opdracht om de nietsontziende en ambitieuze minister van binnenlandse zaken, Julia Montague, te beschermen. Vanaf dan ontspint zich een complex radar van politieke intrige, paranoia en romance met verrassende wendingen.

Alles geijkt op zeer realistisch ogende en herkenbare hedendaagse problematieken. De vraag wordt ook gesteld of de dreiging van buitenaf of van binnenuit moet gezocht worden, zeker als er nauwelijks enige band van wederzijds vertrouwen is en een open overleg onmogelijk lijkt; geheime diensten hebben geheime agenda’s.

Toppers

De hele serie wordt bemand door een topcast. Sterke personages goed gebracht door acteurs die het beste van zichzelf geven. Richard Madden die Budd speelt, en we kennen als Robb Stark uit Game of Thrones, is een ander mens hier dan dat we hem ooit tevoren hebben gezien. Een personage met een zware traumatische rugzak, simpel en toch complex, zoals de manier waarop hij sommige woorden incasseert. Hij zet een bodyguard neer waar een Kevin Costner alleen maar jaloers op kan zijn.

“Dat is misschien wel het voordeel van zo’n serie, je kan als acteur echt wel je karakter uitdiepen en verder laten ontwikkelen, het tijd geven om te schitteren. En dat doet Madden zeker.”

Zijn opposante is Keeley Hawes als Julia, een eerste minister die een doorgedreven wet wil laten stemmen omtrent controle van de privacygegevens in haar strijd tegen het terrorisme. Zij vertolkt de harde en gedreven politica met gevoelens, ook voor hem. De spanning tussen beiden is soms te snijden en de chemie werkt, zij ouder en volwassener dan hem, maar zeker zo kwetsbaar.

Zenuwslopend

De serie is zorgvuldig gemaakt en als een goed boek moet je eerst even je tijd nemen om mee te gaan in de opbouw. Het verhaal is sterk, maar niet altijd even goed te volgen wegens de vele intriges wat soms voor verwarring zorgt (en misschien ook zo bedoeld is). Even doorbijten dus en dan neemt het je mee tot aan de zenuwslopende finale.
Bodyguard is zeker de moeite waard om er enkele avonden mee te vullen onder een dekentje. En ook al gaan er geruchten dat er een tweede seizoen komt, het laat  me koud. Deze serie staat op zich en kan je zo in één trek uitkijken, soms wel pauzeren, om op adem te komen.